De volgende dag weer lekker warme broodjes als ontbijt, lekker lekker! Na het ontbijt gaan we weer richting Winterberg om eens te kijken bij het panorama punt en bij de skipistes aldaar. Eenmaal in Winterberg direct weer sneeuw en sneeuwprut. En dat terwijl het in Ramsbeck weer helemaal groen was!! Bij de skipistes waait het als een gek, de sneeuw striemt in het gezicht.

Vandaag is er ook wereldcup bobsleeen dus helaas kunnen we zelf niet bobsleeen. Ook is de panorama brug dicht, maar dat is niet erg, met dit weer waai je er toch af. Na een poosje koude prut gaan we lekker ff een beker warme choko en of koffie halen, ff lekker opwarmen. Toch krijg je hier al wel wat wintersportgevoel van. Kleine kinderen in een skipak met een bril zo groot als het hele hoofd, erg grappig!

Door het weer is het wandelen niet echt geschikt, het is net iets te guur. Maar gelukkig hebben we in Nederland al wat research gedaan; in Winterberg heb je zoutgrotten. Hier zou je ook rondleidingen kunnen doen dachten we.

Wanneer we aankomen bij de “salz GroB” is het een beetje discutabel, de ingang zit bij en woonhuis maar toch is er een grote parkeerplaats. Wanneer we binnenkomen worden we ontvangen door de gastvrouw. Ze vraagt ons stil te zijn omdat men slaapt….btje raar maar ok. Ze geeft aan dat de volgende rit begint om 14:00. Prima, wachten we een half uurtje. We worden begeleid naar een echte wachtruimte en krijgen een lekkere kop koffie, om 5 voor 14:00 worden we opgehaald voor de rondleiding zegt ze.

Ondertussen zitten we al wat te grappen dat haar man misschien wat te veel heeft gedronken en daarom nog ligt te slapen. Btje vreemd maar ok. 5 voor 14:00 komt ze ons ophalen en moeten we onze schoenen uitdoen. Schoenen uitdoen???? Euh ja schoenen uit doen. Iedereen kijkt elkaar een beetje vreemd aan maar goed het zal wel. Dan gaat de deur van de grot open…..het lijkt inderdaad een zoutgrot maar en staan comfortabele ligstoelen….We mogen gaan liggen op de stoelen en er wordt ons verteld dat deze zoutgrot door hun zelf in de voormalige woonkamer van hun huis is gebouwd….in totaal 15 ton zout zou er in verwerkt zijn. Pippelien komt niet meer bij van de slappen lach en bij ma biggelen de tranen van de wangen hahahahah foutje!

De volgende dag regent het ‘s ochtends een beetje, na het douchen worden we verwend door de geur van vers afgebakken broodjes! Heerlijk! Na het ontbijt gaan we richting Winterberg, maar eerst nog even naar de supermarkt in Ramsbeck zelf. Na het avontuur van gisteren is het toch een klein beetje onwennig te rijden door de sneeuw en sneeuwprut. De Tomtom wil ons nog een paar maak door kleine rot straatjes sturen maar we negeren hem gewoon totdat we op een normale weg zitten.

In Ramsbeck en ook in Bestwig regent het meer dan dat het sneeuwt, langs de weg bijna geen wit meer. Maar hoe dichterbij we bij Winterberg komen hoe witter het weer wordt. Wanneer we in Winterberg zijn is het echt een “winter-wonderland” wat een sneeuwprut zeg! Er rijden sommige auto’s zelfs met sneeuwkettingen rond!

In Winterberg gaan we ff lekker een tasche kaffee halen en vervolgens gaan we richting Willingen. In Willingen zou een ski piste zijn et een hele hoge toren erbij. De Tomtom negeren we eerst hierbij want die vond in eerste instantie dat Willingen 148km verderop lag…raar ding hoor…Eenmaal in Willingen aangekomen parkeren we natuurlijk bie de Lidl en van daaruit lopen we naar de ski piste. Wat een leuk gezicht dat gezwierd van die skiërs naar beneden. Jos en Ma hebben allebei al ski ervaring maar Pa, Pi en ik hebben er weinig tot niets mee. Toch is het een leuk gezicht. Wanneer we bij de skilift zijn wordt er besloten dat we naar boven gaan om daar een s te koekeloeren.

Eenmaal boven waait het stevig, het stormt bijna. Hierboven is ook de hoge toren, maar door de laaghangende bewolking heeft het geen zin om hier in te gaan kijken. Het zicht is waarschijnlijk niet veel meer dan 20 meter. Het weer heeft ook wel invloed op de skiërs, het afdalen gaat soms wat stroef zo te zien. Het après-ski heeft ook te leiden van het weer, de muziek klinkt goed maar ie3dereen staat hutjemutje binnen tegen elkaar aan te hijgen. Wij gaan weer lekker naar beneden om daar even een pilsje te scoren.

Wanneer we terug naar de auto lopen komt het idee om vanavond te gaan gourmetten. Een daalders idee! Om ergens buiten Ramsbeck te gaan eten zijn we weer afhankelijk van de auto en met dit rare weer (soms sneeuw, dan hagel en dan regen) is dat niet echt fijn om in het donker weer een berg op te crossen. Bie de Lidl wordt vlees en Rum ingeslagen en we kunnen weer richting het huisje.

Wat een top idee zeg dat Gourmetten, heerlijk was het. Goed vlees, gezelligheid en lekkere vettigheid bij een ander en niet bij jezelf in huis! TOP! Na het Gourmetten nog een afzakkertje en weer heerlijk naar bedje toe.

Omdat Marjan 30 december 50 is geworden hebben we met z’n allen een lang weekend Winterberg geregeld. Dit regelen moest natuurlijk ongemerkt gaan, Marjan moest wel vrij nemen maar mocht natuurlijk nog niet weten wat we gingen doen. In augustus werd al geboekt voor een huisje in Ramsbeck. Ramsbeck ligt op zo’n 30 minuten rijden van Winterberg en op zo’n 3 uur rijden vanaf Ruinen.

Vrijdag 20 januari worden de laatste dingen ‘s óchtend nog geregeld en om 12:00 staan Pippelien en ik op de stoep aan Karelspad. Iets later vertrekken we richting Duitse grens. Na de grens gepasseerd te hebben stoppen we bij een restaurantje om even een lekkere middag maalijd te nuttigen. Aangezien Marjan nog steeds niet weet waar we heen gaan blijft het gokkken en raden, erg leuk, dat leed vermaak 🙂

Op de Duitse autobahn is het goed te doen, het is niet erg druk en we schieten mooi op. Wanneer we dichterbij winterberg komen begint het wat te regenen en naast de weg is soms al wat sneeuw te vinden. Op de weg is het te merken dat het weer een beetje omslaat, iedereen mindert al vaart. Wanneer we Bestwig in rijden is het voor Pippelien en mij bekend terrein, een paar jaar geleden zijn we in het appartement van cok en Dolly gefeest in Niedersfeld, bijna dezelfde route!

Wanneer we Bestwig doorrijden wordt het weer nog slechter, natte sneeuw en prut langs de weg. We rijden al wat rustiger maar toch blijkt dit te hard te zijn. Wij rijden voorop en Pa en Ma achter ons, onze tomtom zegt rechts af, we minderen vaart en zien dat het een bijna onbereden wit besneeuwd weggetje is. Jos zegt nog, “gas houden” en zo gezegd zogedaan. Een kleine 50 meter verderop zie ik tot mijn grote schrik in de achteruitkijk spiegel de Focus van Pa en Ma schuin omhoog in de berm steken. Snel stoppen, auto op de handrem, motor uit en terug rennen. Jos deoet snel snowboots aan en Pi regelt de jassen. Eenmaal bij de focus ziet er er gek uit, de auto staat scheef, en met Pa en Ma lijtk alles goed te zijn.

Doordat de Focus wat scheef in de berm ligt is he bijrijdersportier erg moeilijk te openen, pfff wat zwaar zo’n deur. Wanneer ook m’n moeder uit de auto is is idereen van de eerste schrik bekomen. Inmiddels zijn er al Duitsers gestopt o te vragen of ze kunnen helpen. Deze vriendelijke mensen bellen direct vrienden met een Jeep.  Ondertussen wordt de verzekering en ANWB gebeld, een sleepwagen is gebeld.

In afwachting van de Jeep rijden Pippelien en ik vast even verder, we hadden afgesproken om tussen 4 en half 5 aan te komen en het was inmiddels bijna half 5. Vanaf de plaats van het ongeval naar het huisje was het maar 5 minuten. De weg die de Tomtom aangaf was ook onbereikkbaar, we zijn omgedraaid en verder gereden. Iets verderop waren andere Nederlanders gecrashed, deze hadden behoorlijk wat meer schade maar ook hier leek alles goed te zijn.

De Tomtom gaf vervolgens aan voor de kerk rechtsaf en dan eenmaal links en dan vervolgens haaks om naar boven. Het eerste stuk was al mieters stijl, het tweede stuk zo mogelijk nog steiler…. Hier merk je direct dat je dit niet vaak genoeg doet, btje wielspin links en rechts maar dan eindelijk bij het huisje.

Hier aangekomen worden we ontvangen door vriendelijke mensen. De man geeft direct aan dat de Tomtoms vaak verkeerde routes door het “Wald” geven. Na een korte rondleiding laden we snel de boodschappen uit en rijd ik terug naar de plaats des onheil…

Hier halen we alle spullen uit de Focus en kan iedereen de snowboots aan doen. Inmiddels zijn er al erg veel mensen gestopt om te vragen of ze konden helpen! Toch wel een vriendelijk volk! Ik rijd met Ma en de bagage opnieuw naar het huisje aangezien nog onduidelijk is hoelang het duurt voordat er een bergingsauto is. Met de Jeep bleek al snel dat het net verstandig was de auto even terug te slepen. Hij lag net zo schuin dat hij ook kon omvallen… Jos en Pa blijven wachten en ik rijd over de juiste weg naar het husije. Hier weer alles opruimen en opnieuw weer terug. Inmiddels werd het al wat donker en begon het toch erg koud e worden.

Jos en Pa zitten maar net goed en wel in de auto warm te worden of er komen een bergingsauto aan. Deze man blijkt kennis van zaken te hebben, hij zet de bergingswagen goed neer en liert zijn haak naar de auto. Doordat deze man er een afstandsbediening bij had kon precies bekeken worden hoever de auto gesleept kon worden. Uiteindelijk met 2 man duwen en 2 trekken staat de focus weer met het rubber op de grond. Een eerste inspectie laat zien dat er niets aan de hand lijkt te zijn. De auto start, geen waarschuwingslampjes en de wielophanging lijkt recht.

Dan rijden we weer achter elkaar naar het huisje, eindelijk iedereen op de juiste plek (1,5 uur later) Gelukkig is iedereen alleen maar geschrokken en zijn we er goed af gekomen. Toch wordt je even met de neus op de feiten gedrukt, beide auto’s winterbanden, we reden niet erg hard (maar misschien toch nog te) en een kleine twijfeling (ene tomtom zegt rechtsaf, andere links aanhouden) en door de gladheid kun je geen kant meer op.

Gelukkig is het echt een fantastisch huisje. Beneden 2 slaapkamers, badkamer en keuken en boven 1 slaapkamer badkamer, keuken en woonkamer, super gezellig Lekker Duits hokkerig en nette douches. Zelfs een wasmachine, oven, vaatwasser, wafelijzer, fondu-set en  gourmetstel. Wanneer alles is uitgepakt besluiten we lekker Snert te eten om vervolgens de omgeving te verkennen.

Van het huisje naar beneden naar Ramsbeck is een lekker stijl stuk lopen. Voor Pippelien is dit zelfs 2 keer zo veel gezien de kleine beentjes moet ze twee keer zoveel stappen zetten als de rest. Maar ook Pi wint het van de heuveltjes. Ramsbeck zelf stelt niet heel veel voor, restaurantjes en kroegjes zijn dicht of er zit niemand, de blaaskapel is al aan het oefenen voor carnaval en de pizzeria is afgebrand.

Nu klinkt dat misschien wat negatief maar dat is echt niet zo bedoelt, het is een leuk dorpje wat alles heeft wat we nodig hebben. Na terugkomst gaan we nog even lekker wat keuvelen en snacken om daarna heerlijk in slaap te vallen.